First workingday at Katalemwa.

Hallo allemaal,

Vandaag toch even een korte blog. Vanmorgen opgehaald door Ritah en naar mijn project voor bijna vier weken. Op de boda-boda. In de spits!!!! Een avontuur, maar ok de gelegenheid om om mij heen te kijken. ( Gelijk afspraken gemaakt waardoor ik nu een prive chauffeur heb.) Het centrum door en richting buitenwijk. Ook een verandering van omgeving. Meer sloppenwijken, veel vrachtverkeer en heel veel mensen die hun waar willen verkopen langs de straat. Aangekomen bij het project eerst een rondleiding. Slaapzalen waar kinderen verzorgd worden, baby`s die borstvoeding krijgen. Ik zie veel kinderen en jong volwassenen met ernstige been- en heup- problemen. Veel lopen op krukken of zitten in een rolstoel. Allemaal bekijken ze de mzungu. (blanke). Ik krijg voorlichting van de fysiotherapeut,logopedist en instrumentenmaker. Ik krijg een rondleiding in de werkplaats waar prothesen worden gemaakt en zelfs rolstoelen. Als je ziet met welke middelen ze dit voor elkaar krijgen. Respect. Naarmate de ochtend voortschrijdt zie ik ook mensen uit de omgeving binnen druppelen. Het centrum heeft nl. ook een adviserende functie naar ouders.

Daarna liepen we door naar het early learning centre( Pippo in het klein) Wat een positieve sfeer. Men was met de grote schoonmaak bezig en de kinderen waren op hun manier aan het "helpen". Na een gesprek met het hoofd ( Berna ) ga ik hier de komende weken helpen. Met alle beperkte middelen die ze hier tot hun beschikking hebben maken ze er wat van. De kinderen krijgen veel aandacht en worden gestimuleerd door hun persoonlijke verzorgsters.Ook gaat men op outreach ouders te adviseren hoe om te gaan met hun gehandicapte kind. Ik hoop dat ik nog een keertje mee mag gaan.

Vandaag heb ik mee schoongemaakt, hebben we gesproken over de werkwijze die ze hanteren. Er worden zelfs doelen opgesteld. De kinderen vragen allemaal een iindividuele aanpak. Er zijn meervoudig gehandicapten en kinderen met een lichamelijke beperking. `s Middags wordt er gespeeld in de speeltuin en worden spelenderwijs vaardigheden aangeleerd.

Ik ben heel benieuwd hoe deze weken verder gaan lopen maar het voelt erg goed. De kinderen zijn geweldig en sommigen willen de mzungi aanraken aan haar gezicht. ( Kan dat witte weg?) Iedereen is erg aardig en vertelt zijn/haar eigen verhaal. Een kort verhaaltje, maar aan het einde van de week volgt een uitgebreider verslag.

Groetjes,

Petra

The holiday has come to an end.

Hier dan mijn eerste blog vanuit Uganda. Na een voorspoedige reis en heel lang wachten op mijn koffer eindelijk naar buiten. Onderweg was er niet veel te zien, straatlantaarns hebben ze hier weinig en het verkeer viel erg mee. Op naar het Doinggoodhuis, voor mij een studentenhuis. Hier zaten alle meiden nog gezellig op mij te wachten. Wat een welkom.

. Het bedje werd snel opgemaakt want op dinsdag was het safaridag. Ik kreeg de benodigde informatie, alle huissleutels ( ook van de hekken) en moest de reistas herindelen. Op dinsdag werd ik opgehaald door een groepje van vijf mensen met wie ik drie dagen zou doorbrengen in Murchison Park. Onder hen ook de coordinator van de organisatie, had ik gelijk gelegenheid voor mijn vragen te stellen. Op de heenweg was het al een hele belevenis om Kampala door te komen. Wat een mensen, kinderen en boda-boda`s. (taxi-scooter) Iedereen loopt/rijdt maar en het lijkt altijd goed te gaan. De afstanden zijn hier niet zo heel groot maar de kwaliteit van de weg is bedroevend. Verharde zandpaden of asfaltwegen maar deze zijn flink beschadigd. Maar dat mocht de pret niet drukken. Na een aantal uren in de bus, stoppen we bij een neushoornpark. Samen met een ranger zoeken we de neushoorns lopend op. Wat een enorme beesten. We hebben ze op korte afstand mogen bewonderen. Dan opnieuw de auto in en verder. Onderweg hetzelfde tafereel. Kinderen lopend langs de weg in schooluniform, boda`s, fietsers en heel veel vrouwen en kleine kinderen voor hun "huis". ( Als je een houten hutje van een paar planken of wat stenen op elkaar zo mag noemen.)Bij de ingang van het park aangekomen zien we de eerste apen, bavianen. We zullen deze nog vaak in groepen onderweg tegenkomen. Na het oversteken van de rivier, ook mooi want we zien hier heel veel nijlpaarden, rijden we het park verder in op weg naar onze overnachtingsplek voor twee nachten. Het dak wordt open gezet zodat we nog foto`s kunnen maken als we dieren zouden zien. Nou, dat is gelukt! Giraffen,olifanten, buffels, hartebeest, Uganda kub, fish eagle enz. Waanzinnig mooi. Na onze overnachting, `s morgens vroeg op en met een ranger dieren spotten. Helaas regen maar de temperatuur is prima. En jawel...... leeuwen die net een prooi hadden gevangen, stokstaartjes, giraffen, buffels etc. De dierentuin is er niets bij. Bij de rivier zien we de nodige nijlpaarden. `s Middags maken we een tour via het water ( ook hier weer krokodillen, nijlpaarden en een prachtig uitzicht) naar Murchison Falls. Wat een water komt hier naar beneden. We wandelen naar de top en hebben een prachtig uitzicht over de waterval en de rivier. Het is dan tijd om te vertrekken naar onze lodge. Opnieuw lange busrit, bijna thuis maar dan............ WATER. Door de regen was de" weg" ondergelopen.Toch er maar doorheen, het zou wel goedkomen. Dat was ook zo met het eerste stuk, wel met een heleboel gepruttel van de motor. Op het droge maar stoppen, maar twee meter verder nog meer water en dieper. Onmogelijk om door te gaan. ( op een onbewoond eiland in het donker) Na veel bellen, wachten komen de hulptroepen. Gered door een politietruck en een vrachtwagen met locals die de auto wel door het water zouden slepen. Spannend want de weg was gedeeltelijk weggeslagen en de stroming was hard. Maar overleefd. Op donderdag al de laatste dag,en zijn met rangers op zoek gegaan naar chimpanchees. Te gek. Na een lange rit terug in Kampala. Uitpakken, wassen, eten en slapen want op vrijdag staat de citytour gepland.( wegwijs in Kampala) Voorlichting van Ritah en op de boda-boda. Pfff. Maar wat was dat leuk, als je maar opzij bleef kijken en niet vooruit want ze rijden kriskras door het verkeer heen. Pinnen , nieuwe simkaart en een heerlijke bak koffie. `s Middags even tijd voor mijzelf en in de avond uit eten met alle vrijwilligers. Opnieuw op de boda. Afspraak; bij elkaar blijven, maar ja hoor in dit verkeer en helaas een auto dacht mijn brommertaxi van de weg te moeten duwen. Dat lukt wel niet maar met de schrik vrij en dan ben je je medereizigers kwijt. Na heel veel vragen,bellen en rijden door de straten van Kampala toch aangekomen en heerlijk gegeten.

Afgelopen weekend een uitje naar Jinja maar daarover een andere keer. Het wordt tijd om mijn bed op te zoeken. Morgen mijn eerste kennismaking met mijn voorlopige "werkplek" na een half uurtje op de boda-boda.

Tot de volgende keer,

Liefs,

Petra